A new beginning

Before they left in 2016 the sisters put a lot of time and care into finding the right people to take over the leefgemeenschap. From a list of 80 candidates they eventually chose four people to live here and find additional new people and continue their work, Erik and Annelies, and Paul and Cora, who left at the beginning of 2020. Late last year Erik and Annelies made the difficult decision to move on. We are grateful to them for eveything they have done and contributed in their 6½ years here and wish them and Rard and Luus every happiness!

And so the baton was handed to Jutta and Johannes and it became our task to continue the work and search for new people. This process is now complete and we met with Sin and Guen and Eloy and Milou and Ellen as a group for the first time in early May to share our stories and there was much laughter and positive energies as we prepare for the summer when a new chapter of De Hoogstraatgemeenschap will begin.

Much like used to happen in monasteries, the new people have been invited to live here for a year giving them ample time to find out if this is the right place for them and to find ways in which they can contribute to the work that needs to be done here, to be inspired by this place and what happens here and join in with our activities, to discover its rich history and architecture and explore the spaces and surroundings, before deciding whether to commit more permanently to de Hoogstraatgemeenschap and becoming full members.

The new group could hardly be diverser in ages, background, work, study and interests, but we are committed to continuing working with (our interpretation of) the four core focus areas established by the sisters : advocating for justice, helping to care of the planet, providing safe spaces for vulnerable people in crisis, and spirituality/zingeving.

johannes

Leesgroep Zondag 8 mei 2022

Het is bijzonder zeldzaam dat je zo’n mooi en openhartig gesprek met een groep mensen mag meemaken als gistermiddag.

Misschien was het omdat dit de derde keer was dat onze Leesgroep Zin in het Alledaagse bijeen kwam en we elkaar beter kennen of ook omdat we met een kleine groep samen waren. Vanwege moederdag en het mooie zomerse weer hadden een zestal mensen verstek laten gaan. Natuurlijk kan dat en mag dat. Het leven zelf hoort soms de voorkeur te krijgen over het praten erover! Maar aan het begin dacht ik toch vooral aan de mensen die er niet bij waren en die de laatste keer allemaal een belangrijke bijdrage aan het gesprek hadden geleverd. Echter toen het begon gingen we vrijwel meteen de diepte in en deelden we ontroerende en aangrijpende verhalen met elkaar die onze levens zin geven, of waardoor we (weer) zin in het leven kregen, of hebben ontdekt.

Als het een beetje meezit (en tegenzit met het weer!) hoop ik dat de anderen er ook weer bij zullen zijn volgende keer (26 juni) maar deze inspirerende middag zal ik niet snel vergeten.

Dank je wel Annelies, Monique, Anneke, Irone, Peter en Kees.

johannes

PS Wilt u ook meedoen met de Leesgroep Zin in het Alledaagse neemt u dan contact op. We hebben we nog een plekje vrij.

Leesgroep Zondag 6 maart 2022

Dankzij corona had het even geduurd maar de leesgroep is afgelopen zondag weer bijeengekomen.

Dit keer ging het over de tweestrijd van zekerheid en vrijheid. Gaat zin over verlangen? je hart volgen ondanks je onzekerheden? Of is het ja zeggen tegen een uitdaging, iets dat op je pad komt? Is zin een luxe? Kun je alleen nadenken over zin, en zin ervaren, als je een dak boven je hoofd hebt en genoeg te eten?
Het thema dat steeds terug lijkt te komen heeft te maken met verbintenis. Zin is weerklank, zei iemand. Dat vond ik mooi. Het idee dat zin woorden overstijgt, iemand maakt een geluid, en iets of iemand antwoordt — maar je kunt ook gehoor geven aan jezelf, en je eigen weerklank zijn.

johannes

De vlag kan weer gevlogen worden

Waar komt hij toch in vredesnaam vandaan die ‘rainbow’ vlag die elk jaar bij het Stadshuis wordt gehesen voor Vredesweek en die daar gedurende de hele week wappert?

Jarenlang werd diezelfde vlag elk jaar door een van de Zusters van Liefde van het Klooster naar het stadhuis gebracht en een week later weer opgehaald! Die traditie is door de huidige bewoners die vijf jaar geleden het nu voormalige klooster van de zusters hebben overgenomen, voortgezet.

Vandaag was het weer zover. Hier wordt de vlag door een van de bewoners aan de bode in het Stadhuis overhandigd.


Toen ik een week later de vlag weer op ging halen lag hij al klaar. De bode gaf hem aan mij met een vriendelijke glimlach en wenste me een fijne dag, maar de receptioniste riep me terug. ‘Meneer meneer, wanneer brengt u hem terug?’
‘Nou volgend jaar!’
‘U maakt een grapje!
‘Nee hoor! en wij zullen hem goed bewaren. dus maakt u zich geen zorgen!’

mei

waarom?hoe
we nooit we weten
(met een hoog laag hoog
in de mei in de lente)
leef!sterf
(voor altjjd is nu)
en dans jij plotseling bloeiende boom
— ik zal zingen

dit gedicht van e.e. cummings uit 1952 deed me denken aan deze blogpost van erik.

wees niet bang

in mijn werk ga ik in gesprek met mensen die aan het doodgaan zijn, die niet meer willen leven, en die niet weten hoe ze moeten leven.

ook ga ik soms in gesprek met mensen die de dood van iemand die hun lief is van heel dicht bij meemaken.

onlangs schreef een vrouw, zittend bij het bed van haar man van net 50 met een hersentumor, mij dat ze ten einde raad was. in de laatste dagen van zijn leven was haar man boos, verdrietig en bang. ze wist niet wat ze tegen hem moest zeggen of zou kunnen zeggen.

dit was mijn antwoord :

lees dit aan hem voor, en elke keer als je iets wilt zeggen en je weet niet wat, lees het dan wéér voor. leer het uit je hoofd en fluister het in zijn oor. geef de tekst ook aan mensen die op bezoek komen en die niet weten wat ze tegen hem moeten zeggen.

wees niet bang
het niets bestaat niet

het is alleen maar een idee
gemaakt door mensen

en uiteindelijk
zal het idee
dat er niets is

en iets dat niets wordt
verdwijnen

en zal er niet langer
zijn en niet zijn zijn

geen worstelingen meer
geen tweestrijden

ook alle tegenstellingen
zullen elkaar opheffen

(herhaal ad infinitum)

Groentenpakket

elke vrijdag staat er een groentenpakket van de voedselketen voor de deur. je kan zien dat deze pompoen liefde en aandacht gehad heeft. hij was bijna te mooi om op te eten.

Ik ben hier

Hallo allemaal, mijn naam is Johannes Klabbers. Ik ben sinds drie maanden bewoner en aspirant lid van de Hoogstraatgemeenschap. Ik ben schrijver. Mijn boek, dat in het Verenigd Koninkrijk en Australie in 2016 verscheen (en in het Engels geschreven is), heet I Am Here. Daarnaast werk ik zelfstandig als therapeut en onafhankelijk geestelijk verzorger.

Na 36 jaar in Australië en 8 jaar in Engeland ben ik vijf jaar geleden weer terug gekomen naar Nederland. Ik had nooit gedacht dat ik ooit in Eindhoven zou komen wonen (ik ben geboren en getogen in Utrecht).

Het ging mij niet om de stad maar om de woongroep, de mensen hier, en hun idealen — en de ruimte in en rondom dit mooie gebouw en de uitstraling ervan. Ik ben heel blij om in deze prachtige plek te zijn. Ik voel mij hier geborgen en het inspireert mij om hier te wonen in de fijne, rustige en huiselijke sfeer.

Ik zie er naar uit te kunnen bijdragen aan de activiteiten die wij gaan organiseren als het weer mogelijk is en om de mensen van de Kring te ontmoeten. Van Gerard en Anneke kreeg ik al een mooie kaart om mij welkom te heten, dank hiervoor! Ook heb ik heb heerlijke chocolademelk gedronken thuis bij Truus.

Als er mensen zijn die meer over mij willen weten, nodig mij gerust uit om langs te komen. Eén persoon thuis ontvangen mag nog! Voor diegenen die iets over mij willen lezen, er stond een mooi interview van Elze Riemer met mij in de laatste Volzin. Als iemand mijn boek wil lezen kun je een exemplaar van mij lenen.

Je kunt mij mailen
johannes@hoogstraatgemeenschap.nl

Hopelijk tot gauw!